Dit jaar is er veel werk verzet in, op, aan en rondom het clubhuis op de Strekkade. Zo zijn de lichtbalken onder handen genomen, is er een oude metalen "kast" door Rozemarijn in stukken geslepen en afgevoerd, heeft Jacala de keuken onderhanden genomen, is het grasveld flink opgeknapt en is de “iglo hut” van levende paas takken verder uitgebouwd. Er is nog veel meer gedaan, het is te veel om op te noemen. Een aantal sappige details van een paar bijzondere projecten willen we niet achterhouden.

De strijd tegen het onkruid ging dit jaar onvermoeid door. Door een aantal uitgevallen opkomsten werd de inzet zelfs verhoogd. Na jarenlang strijden hebben Rozemarijn en Plof nu eindelijk duidelijk terrein gewonnen op het onkruid. Het veldje naast het kano hok stond vol met riet en prikkelende planten. En als je even niet oplette raakte je verstrikt in het klimop of struikelde je over een boomstronk. Maar dat is nu grotendeels omgetoverd in een grasveldje. Aan de andere kant van het pad werd ook een grote overwinning behaald. De eerder neer gehaalde tak, dat op zich al een boom was, werd naar de grond gehaald. Zodat ook hier de strijd tegen het onkruid opgenomen kon worden. Na flink geploeter was het terrein weer prima toegankelijk.

Tenminste een gedeelte van dit terrein, naast de kampvuur kuil, wordt zo te zien regelmatig overspoeld met golven. Deze golven nemen drab mee, waar half rottende bladeren inzitten. Het laatste stukje van het terrein is dus meer een stinkend moeras dat hoognodig opgehoogd moet worden. Maar in de drab ligt een gaas dat vast gehouden wordt door een boom. Het beste zou zijn om dit gaas te verwijderen voordat het terrein opgehoogd wordt. Maar hoe doe je dat? De onderkant ligt onder de waterspiegel, dat is niet zo gek met goed gevulde plas op 1 meter afstand. Leeg hozen werkt niet, het gaas ligt op een soort grindlaag. En blind knippen is ook geen optie, met al die wortels en steentjes die de schaar beschadigingen. Plof heeft daarom met een lading palen en boomstronken een bouwwerk gemaakt om het gaas om hoog te wrikken. En uiteindelijk, gedurende paar dagen ploeteren, met stinkende handen en schoenen en met veel getrek, verbuig en geknip kwam het gaas langzaam maar zeker omhoog en werd het langzaam maar zeker kleiner en kleiner. Tot dat met veel gekraak en een uitbundige vreugde kreet het laatste overgebleven stuk uit de grond getrokken werd. De strijd met het gaas werd die dag beslist, de strijd tegen de overspoelende golven was daarmee begonnen. Bij aanvang van de kerstvakantie was het uitgespoelde gat ongeveer twee meter lang, anderhalve meter breed en "zandzak hoogte" diep. De oeverbescherming bestaat uit een muur van zandzakken, boomstammen, planken en stenen en pollen gras om de "vijver" op te vullen. De strijd tegen de plas is dus nog niet gewonnen, maar we zijn zeker niet van plan om het terrein onder te laten lopen! In tegendeel, er worden plannen gesmeed om het water terug te dringen. Wij Hollanders laten ons niet zo makkelijk kennen!

De steiger is dit jaar ook flink onderhanden genomen. Door weer en wind waren twee verticale palen, een aantal meter langsliggers en aantal steigerplanken aangetast. En deze moesten vervangen worden. Dus als eerste moesten de rotte en half verroeste onderdelen van de steiger 'gesloopt' worden. Maar hoe hei je de twee palen in de grond? Geen probleem, wij Trompers rammen die palen er wel even in! En na wat voorboren en schroeven is de steiger weer klaar voor gebruik!

Komend jaar staat er veel op het programma. Zo zullen de lampen in de gang en een aantal rottende planken aan de achterkant van het clubhuis vervangen worden en zal de strijd tegen het onkruid onverbiddelijk door gaan.

Chris