Van 18 juli t/m 21 juli waren de welpen op zomerkamp. Dit jaar was het kamp anders dan anders, vanwege de, jawel, je raad het al, coronamaatregelen. Het kamp was korter, zonder overnachtingen en op ons eigen clubhuis. Maar dat mocht de pret niet drukken!

De eerste dag maakten we namelijk kennis met Rembrandt, de grote Nederlandse kunstschilder uit de 17^e eeuw. En we maakten kennis met zijn prachtige schilderijen, zoals de “Anatomische les”. Dat nodigde uit tot een ouderwets potje ziekenhuistikkertje. Die middag gingen we al kanoënd langs verschillende posten met spelletjes. Dat was een geluk bij een ongeluk, want normaal kunnen we nooit kanoën tijdens kamp! En dit jaar bij ons eigen clubhuis gelukkig wel.

Na het kanoën was het tijd om te sluiten voor die dag en konden alle kinderen en leiding thuis genieten van een voor kampen ongebruikelijk lange nacht slapen.

De volgende dag liet Rembrandt ons vol trots weten dat hij een meesterwerk wilde gaan schilderen. Maar de beste man had zijn dag niet, want hij was helemaal vergeten waarover, op welke plek en wanneer. Zijn geheugen had hem ernstig in de steek gelaten… Gelukkig was er wel een aantal mensen uit zijn omgeving bereid om ons te vertellen wat zij wisten. Zo konden we met behulp van de informatie van onder andere zijn vrouw, zijn zoon en zijn huishoudster de lege gaten in zijn geheugen opvullen. Er ontbrak die middag echter nog één ding: verfgerei. Gelukkig waren er wat handelaren in de buurt die ons de benodigde kwasten en verf konden verkopen. En het groepje dat voor zo min mogelijk muntjes de meeste kwasten en verf kon kopen won die middag.

Opnieuw kon iedereen een lange nacht slapen, wat ook een duidelijk effect had op het energielevel van de welpen. Want dat lag beduidend hoger dan andere jaren. Wat Rembrandt nog niet wist, was wáár hij zijn schilderij zou gaan maken. Gelukkig wees een fotospeurtocht ons de weg naar een prachtige plek. En die plek bleek het waterscouts-clubhuis aan het Prinsemolenpad te zijn, precies aan de overkant van het welpenclubhuis. Daar lagen de zeilboten paraat compleet met bemanning, bestaande uit onze Wilde Vaarders. De welpen werden getrakteerd op een middagje zeilen! Nog zoiets wat we normaal eigenlijk nooit doen op kamp. En niet zomaar zeilen, maar ballonnenprik. Hierbij krijgt elke boot een touw met ballonnen vastgebonden aan de achterkant. Bovendien krijgt elke boot een prikstok. De rest van het spel laat zich al raden… de boot die aan het einde de meeste ballonnen over heeft, heeft het spel gewonnen. En vanaf een motorboot schilderde Rembrandt het hele tafereel op een groot doek.

Die avond was het tijd voor een mooi kampvuur. Hierna was het tijd voor de jonge kinderen om weer naar huis te gaan. Maar voor de oude kinderen die zouden overvliegen naar de waterscouts stond nog een verrassing te wachten… zij gingen op dropping! Zij werden afgezet op een geheime locatie en moesten vervolgens (onder begeleiding van Jacala en Bagheera) de weg terug naar het clubhuis vinden. Gelukkig was Bergschenhoek voor de welpen geen onbekend terrein en kwamen we snel thuis. En deze nacht bleven we wel op het clubhuis slapen.

De volgende dag was alweer de laatste dag. ’s Ochtends hebben we Levend Weerwolven gespeeld, waarbij elke welp een eigen kaarsje krijgt en het de bedoeling is om je kaarsje zo lang mogelijk aan te laten blijven. Maar in het bos liggen kaartjes waarmee de welpen elkaar uit kunnen schakelen. Wie het langst in leven kan blijven heeft gewonnen. Die middag stond er nog één laatste verrassing op het programma: we gingen naar het Mariniersmuseum. Hier leerden we alles over de Mariniers, die zijn opgericht in de tijd van Rembrandt. We waanden ons een speciale eenheid in onherbergzaam gebied, waar we een speciale missie uitvoerden (of deden alsof). Of we namen een kijkje in een speciaal pantservoertuig. Er was genoeg te zien en te doen! Na het museum keerden we huiswaarts en nadat Rembrandt zijn schilderij aan ons onthulde en ons bedankt had, werden alle welpen weer opgehaald door hun ouders. Ondanks dat het kamp iets anders was dan andere kampen, was het zeer geslaagd!

Bagheera